معماری نیوز: چشم انداز اطراف روستای Hinzert چکامه است از زندگی روستایی در آلمان که با تپه های کم ارتفاع و اراضی کشاورزی تشخص یافته است.
هیچ اثری مبنی بر کاربری آن بین سال های 1939 تا 1945 یافت نشده است. در سال 1945 این محل اردوگاه ویژه زندانیان سیاسی از بیش از 20 کشور مختلف جهان بوده است.

در این پروژه برنده جایزه ، معماران Hoefer Lorch و Hirsch تغییر شکل سیاسی و ارضی را مورد سوال قرار داده بودند.

یک مرکز اسناد شامل آرشیو، کتابخانه پژوهش و فضاهای نمایشگاه و سمینار است. این معماران که در جامعه بین المللی به خاطر طراحی کنیسه هایشان در Dresden شناخته شده اند، در این پروژه نیز تمایلات خاصشان را در ارتباط بین راهبردهای مادی و پتانسیل های مفهومی دنبال کرده اند.

معماران یک پروژه غیر متعارف طراحی کرده اند که راهبردهای شهودی و منطقی توسعه را به طور یکپارچه ادغام کرده است.

سازه ای به طول 43 متر شیبی ملایم ایجاد می کند که از 2 تا 7 متر ارتفاع می یابد. سازه یکپارچه سقف و نما از بیش از 3000 صفحه مثلثی شکل متفاوت که از جنس فولاد Corten 12 میلیمتری هستند،تشکیل شده است.

این قطعات در کارگاه جوش داده شده اند تا 12 عنصر بزرگ را شکل دهند و سپس در محل سایت مونتاژ شوند.

زوایای بین هرکدام از پنل ها محاسبه شد تا اطمینان حاصل شود این اجزاء برای رسیدن به ارتفاع سازه مناسب هستند و در نهایت فرم صلبی را از صفحات تا شده تشکیل می دهند.پوسته ی قرمز و قهوه ای رنگ، یک فضای نمایشگاهی طویل ، یک اتاق سمینار،یک کتابخانه،آرشیو و دفاتر را در خود جای می دهندو در عین حال با خطوطشان تاثیر دیدن یک واحد فضایی منفرد را بر چشم می گذارند.

روند طراحی از درون به بیرون رشد یافته است.در اطراف نمایشگاه مرکزی،فضای آرشیو همراه با یک سری پاکت ها که محتوی واحد های آرشیو هستند وجود دارند.

نمایشگاه های بزرگ و فضاهای کوچک برای تحقیق،حجم را به سمت بیرون و محیط اطراف سوق می دهند.مانند پناهگاهی که مواد و آثار باستانی را حفظ می کند،مرکز اسناد یک ساختمان درونگراست که تنها به چسم انداز سمت دره گشوده شده است.

این گشودگی موقعیت دقیق بنا را در منظر معنا می کند و دیدگاه دقیقی را شرح می دهد:یک حرکت متقابل از عکاسی تاریخی تا پرسپکتیو معاصر.

پوسته درونی شامل صفحات مثلثی شکل از تخته سه لای درخت غان است که عکس ها و نوشته ها به وسیله فرایند چاپ مستقیم بر روی آن حک شده اند.اسناد به ساختمان الحاق نشده اند بلکه مستقیما به آن پیوند یافته اند.مانند نوعی از نقاشی دیواری معاصر.

عایق کردن مرکز اسناد با سطوح داخلی چوبی از صفحات استیل بیرون بنا و همتراز کردن پنجره های مثلثی با پوسته بیرونی به گونه ای که بدون قاب و قابل باز و بسته شدن باشند ،نیازمند ساختن نمونه های خاص اولیه از بنا بوده است.